دوره آموزشی درک پیام 24 خرداد

بعد از اینکه جناب مسئولان محترم و مردمی، در رابطه با نارضایتی های فعلی مردم در زمینه سیاست خارجی و مسائل داخلی از جمله اقتصادی و سبد کالا، با موجی از اعتراضات روبرو شدند، در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در رابطه با دلیل این نارضایتی ها، گفتند: «چرا پیام 24 خرداد را درک نکردید؟!»

به همین خاطر ما تصمیم گرفتیم تا قبل از فرا رسیدن سال نو و در قالب یک دوره فشرده، مبانی درک و شناخت پیام انتخابات 24 خرداد را برای آن دسته از عزیزان کم درک کنی! که هنوز نسبت به این پیام شیرفهم نشده اند، برگزار کنیم تا آن‌ها هم حسابی شیر فهم شوند! گفتنی است به شرکت کنندگان در این دوره بعد از آزمون کتبی و شفاهی و عملی، گواهی معتبر داده می‌شود که می‌توانند بگذارند دم کوزه و هر وقت تشنه شدند آبش را بخورند.

کلید شناسی مقدماتی

مدرس: دسته کلید اعظم(به سخنان یکی از تئوریسین‌های اصلاح طلبان که گفته بود حاضر است جاسوییچی اعتدال باشد مراجعه فرمایید)

سوابق استاد: دارای مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری در رشته کلیدسازی از دانشگاهKeybridgh، سابقه 20سال حضور مستمر و شبانه روزی در بازار کلیدسازان تهران، حضور در چند برنامه براندازی نرم و تا حدودی سخت.

اصول لبخند زدن به شیطان بزرگ

مدرس: جواد فیسبوکی

سوابق استاد: بیش از هشت سال ریاست حلقه لبخندزنان آمریکایی دوست، داشتن چند فقره عکس یادگاری در کنار سرتیم لبخند زنان اتحادیه اروپا، سابقه چندبار حضور در دانشگاه های مطرح کشور برای سخنرانی در حوزه لبخند بین الملل و چگونگی دفاع از حقوق تضییع شده ملت به وسیله لبخند زدن.

سبد شناسی و راه های پر کردن آن

مدرس: اسحاقِ جان‌بابا یا اسحاق‌جانِ بابا

سوابق استاد: دارای مدرک دکتری در فرستادن پیام در حوزه سیاست خارجی به ویژه به کشور کویت که مردمش بعد از دیدن تصاویر صف سبد کالا در ایران بروند خدا را شکر کنند. مسئول و مجری طرح «سبدهای پر و جیب های خالی»، از همه مهمتر داشتن رابطه بسیار نزدیک با آقای پدرخوانده!

روش های بستن یک قرارداد خوب!

مدرس: آقا بیژن 

سوابق استاد: هشت سال حضور موفق در رأس سازمان بریزید و بپاشید اما اسراف نکنید، عضو هیأت علمی دانشگاه کلیدسازان نوین ایران و مدرس درس «بستن قراردادها بدون آنکه گندش دربیاد»، متخصص در حوزه خوردن قسم در رابطه با یک قرداد خوب!

وبلاگ طنزهای یک م.رسیخونکچی

ما هم گزینه داریم؛ لبخند و تعارف!

چقدر دوست دارم رئیس جمهور یا مسئولان وزارت خارجه کشور من هم مثل مسئولان سایر کشورهای دنیا، با خودشان و با مردمشان رک و راست باشند. خودشان باشند؛ ادای روشنفکران و قدیسان را در نیاورند؛ رئیس جمهوری روشنفکر یا تئوری‌پرداز نمی‌خواهم، رئیس جمهوی می‌خواهم که سیاستمدار باشد، واقع‌گرا باشد، طبق اصول و عقاید و عرف و فرهنگ جامعه خودش حرف بزند؛ مثل رئیس جمهور یا وزیر خارجه آمریکا؛ آنها خودشان هستند، ادا در نمی‌آورند!

اصلاً صداقت بهترین چیز است؛ واقعاً درک نمی‌کنم که چرا رؤسای جمهور ما (مخصوصاً آقایان خاتمی و روحانی) دوست داشتند و دوست دارند که نقش مسیح را بازی کنند؟ اینکه بخواهیم چهره خوبی از خودمان در دنیا عرضه کنیم واقعاً خوب است، اما آیا واقعاً خیال می‌کنیم که در میان این هیاهوی تبلیغاتی و رسانه‌ای و این نظام حاکم بر دنیا، با حرف‌های قشنگ رؤسای جمهور ما چیزی عوض می‌شود؟

حالا همه سوت و کف هم زدند و از سخنان زیبای ما هم تعریف و تمجید کردند، آخرش چه؟ فوقِ فوقش ما را با گفت و گوی تمدن‌های خاتمی سرگرم می‌کنند و بعدش خیلی راحت اسم ایران را در لیست محور شرارت قرار می‌دهند! یا بعد از سخنرانی روحانی درباره جهان عاری از خشونت، انگشت تعجب به دهانشان می‌گیرند و سپس همه گزینه‌هایشان را دوباره روی میز می‌گذارند!

سال‌هاست که سیاست و روابط بین الملل، با واقعیت دارد پیش می‌رود نه با خیالپردازی (منظورم آرمان نیست) من مخالف سخنرانی‌هایی که سرشار از حس امید و صلح دوستی باشد، نیستم ولی فکر نمی‌کنم دنیای پر از جنگ و جنایت ما، با این حرف‌های قشنگ و شعارگونه و با آن به به و چه چه ظاهری، وضعیت بهتری پیدا کند.

واقعیت این است که زورگوها رک و پوست کنده، از همان تریبون‌هایی که ما حرف‌های قشنگ می‌زنیم، ما را تهدید می‌کنند؛ ما هم به دلیل اینکه با آنها تعارف داریم، فقط لبخند می‌زنیم؛ این واقعاً قابل تحمل نیست؛ احساس می‌کنم از دو طرف به من و به کشورم دارد توهین می‌شود؛ یکی از سوی آمریکایی‌ها و یکی هم از سوی مسئولان محترم کشور خودم!

آقای ظریف می‌گوید که باید مراقب حرف زدنمان باشیم و از کلمات مناسبی استفاده کنیم؛ مثلاً ایران هسته‌ای در ادبیات بین‌الملل معنای خاصی دارد و باعث سوء تفاهم می‌شود! جالب اینجاست که گزینه نظامی، اصلاً و ابداً باعث تعجب و سوء تفاهم نمی‌شود!

به خدا قسم که نه عقل این را می‌گوید، نه شرع، نه عرف و نه سیاست؛ کاش همین یک قلم را از همان دشمنمان یاد می‌گرفتیم که هم لبخند می‌زند و هم تعارف ندارد.